A HYMN FROM DEVARAM.
“DEATH OF SIN.”
The
musical hymn quoted below to which I have added a translation in English verse,
is from the Devaram of Saint Thirunavukkarasu, whose life and spiritual
experiences will be found briefly sketched in Vol. III of this journal. In this
hymn, the Saint teaches us how to “die unto sin” and points out the importance
of personal love and devotion to God. “The letter killeth but the spirit giveth
life”; and however carefully one may conform to the externals of religion, he
gains nothing unless the truly religious spirit permeates and enthusiasises
him.
பாவநாசத் திருக்குறுந்தொகை.
திருச்சிற்றம்பலம்.
பாவமும் பழிப் பற்றற வேண்டுவீர்
ஆலிலைஞ் சுகந்தாடு மவன் கழல்
மேவராய் மிகவும் மகிழ்ந் துள்குமின்
காவலாளன் கலந் தருள் செய்யுமே. (1)
From
hold of moral blame and sin,
O
ye who would be truly free!
Adore
the holy feet of Him,
Our
Dancing Lord, 1 and think of Him
With
love and joy. The Watcher2 will
With you abiding
grant His grace. (1)
(1)
The dance is symbolic of the origination of Creative
Vibration in the primordial substance of the universe. The passage in the
original refers to the five acts of God: Srishti (origination), Sthithi
(maintenance), Samhara (Involution) Tirobava (obscuration), and Anugraha
(grace).
(2)
cf. “காக்குமெங்
காவலனே காண்பறிய பேரொளியே”
“O Watcher protecting, O Light
rarely seen.” – Thiruvachakam.
cf. also “Ye watch, like God, the
rolling hours
With larger other eyes than ours”
– Tennyson.
கங்கை யாடிலென் காவிரி பாடிலென்
கொங்கு தண்கு மரித்துறை யாடிலென்
ஒங்கு மாகட லோதநீ ராடிலென்
எங்கு மீச னெனாதவர்க் கில்லையே. (2)
What
though ye bathe in Ganga’s stream3?
What
though ye bathe in Kaveri’s flow?
What
though ye bathe in waters, cool?
And
sweet to smell, off Comorin?
What
though ye bathe in waving seas?
It
boots him nought who does not feel
That
everywhere the Lord pervades4. (2)
(3)
Bathing in sacred waters has ever been considered meritorious by Hindus.
(4)
cf. Thirumanthram:-
“காலினி லூறுங் கருப்பினிற் கட்டியும்
பாலினுண்
ணெய்யும் பழத்துளி ரதமும்
பூவினு
ணாற்றமும் போலுள னெம்மிறை
காவல்
னெங்குங் கலந்து நின்றானே.”
“As
motion in wind, as sugar in cane,
As ghee in milk, as juice in
fruit,
As scent in bloom-e’en so
pervades
My Lord, the Watcher,
everywhere.”
பட்ட ராகிலென் சாத்திரங் கேட்கிலென்
இட்டு மட்டீயு மீதொழில் பூணலென்
எட்டு மொன்ற மிரண்டு மறியிலென்
இட்ட மீசனெ னாதவர்க் கில்லையே.
What
though ye be great doctors wise5?
What
though ye hear the shastras read?
What
though the duty ye assume?
Of
doling out cooked food and gifts*?
What
though ye know the eight and two6?
It
boots him nought who does not feel
The noble truth
that God is love7. (3)
(5)
cf. Amiel: - “The kingdom of God belongs not to the most enlightened but
to the best; and the best man is the most unselfish man.”
* cf. Thomas a Kempis: - “He who has
genuine and perfect charity, in nothing seeks himself, but desire God to be
glorified in all things.”
(6)
The ten Upanishads seem to be meant here.
(7)
cf. “That God which ever lives and loves” – Tennyson.
Also,
Thirumanthram:-
“என்பே விறகா யிறைசகி யறுத்திட்டுப்
பொன்போற்
கனவிற் பொரிய வறுப்பினும்
அன்போ
டுருகி யகங்குழை வார்க்கன்றி
யென்பொன்
மணியினை யெய்த வொண்ணாதே.”
வேத மோதிலென்
சாத்திரங் கேட்கிலென்
நீதிநூல்
பல நித்தல் பயிற்றிலென்
ஓதி யங்கமோ
ராறு முணரிலென்
ஈசனை
யுள்குவார்க் கன்றி யில்லையே. (4)
What though ye chant the Vedas four?
What though ye learn the scriptures
all?
What though ye daily teach Ethics?
What though ye know the sciences six8?
Avails it nought to all but those
That think of Him, Our Lord that is.
(4)
(8) The sciences subsidiary to Vedic
study, viz., Siksha (Philology), Kalpa (Rituals), Vyakarana (Grammar), Nirukta
(Etymology), Chandas (Prosody), and Jyotisha (Astronomy).
காலை
சென்று கலந்துநீர் மூழ்கிலென்
வேலை
தோறும் விதிவழி நிற்கிலென்
னாலை
வேள்வி யடைந்தது வேட்கிலென்
ஏல வீசனென்
பார்க்கன்றி யில்லையே. (5)
What though ye go at dawn and bathe?
What though ye do each act by rule9?
What though ye sacrifices make10?
Avails it nought to all but those
That speak of Him, the blessing
Lord. (5)
(9)
cf. Paley: - “He that loveth God keepeth his commandments; but still the
love of God is something more than keeping the commandments.”
(10) cf. Bhagavad Gita: - “The
worship of God in spirit is far superior to His worship with the offerings of
things.”
கான நாடு
கலந்து திரியிலென்
ஈன மின்றி
யிருந்தவஞ் செய்யிலென்
ஊனை யுண்ட
லொழிந்து வானோக்கிலென்
ஞான னென்பவர்க்
கன்றி கன்கில்லையே. (6)
What though ye roam through lands
and wilds11?
What though ye faultless penance
make?
What though ye give up eating meat
And heavenward look? None wins
reward
But those that praise the knowing
Lord. (6)
(11) i.e. on holy pilgrimage.
கூட வேடத்த
ராகிக் குழுவிலென்
வாடி
யூனை வருத்தி திரியிலென்
ஆடல்
வேடத்த னம்பலக் கூத்தனைப்
பாட லானர்க்
கல்லாற் பயனில்லையே. (7)
What though in false disguise12
ye move?
What though ye mortify your flesh13?
None wins a need but those that sing
The Lord that dances in the Void. (7)
(12)
i.e. of religious orthodoxy.
(13)
cf. Bhagavad Gita: - “Whatsoever oblation, gift, austerity, deed, is wrought
without faith, “asat” it is called; it is nought, here or hereafter.’
நன்று நோக்கிலென் பட்டினி யாகிலென்
குன்ற
மேறி யிருந்தவஞ் செய்யிலென்
சென்று
நீரிற் குளித்துத் திரியிலென்
என்று
மீசனென் பார்க்கன்றி யில்லையே. (8)
What though your views are proper,
true?
What though ye fast? Upon a hill
What though ye make a penance great?
What though ye bathe and show you
fair?
It boots none aught but those that
feel
That all through time the Lord produces. (8)
கோடி தீர்த்தங் கலந்து குளித்தவை
ஆடினாலு
மரனுக் கன்பு இல்லையேல்
ஓடு நீரினை
யோட்டைக் குடத்தட்டி
மூடி
வைத்திட்ட மூர்கனோ டொக்குமே. (9)
E’en though in million waters he
bathe,
If for the Lord he bears no love,
He peers the fool who water pours
Within a pot with holes and shuts
The lid, and thinks the water safe. (9)
மற்று நற்றவஞ் செய்து வருந்திலென்
பொற்றை
யுற்றெடுத் தானுடல் புக்கிறக்
குற்ற
நற்குரை யார்கழற் சேவடி
பற்றி
லாத வர்க்குப் பயனில்லையே. (10)
What though one painful penance
make?
Unless he clings to the feet of Him
That crushed him14 who
would lift His mount
For all he does no need he wins. (10)
(14) The ten-headed Ravana in arrogance
tried to lift up Mount Kailasa, the abode of Siva; but Siva, with a slight
pressure of his toe, crushed his shoulders. This story allegorises the futility
of human will and might against the omnipotence of God.
N.
B.
No comments:
Post a Comment