THAYUMANAVAR’S POEMS.

சிற்சுகோதயவிலாசம்.

     

      காக மோடுகழு கலகை நாய்நரிகள்

            கற்று சோறிடு துருத்தியைக்

      காலி ரண்டுநவ வாசல் பெற்றுவளர்

            காம வேண்டன சாலையை

      மோக வாசைமுறி யிட்ட பெட்டியைமு

            மலமி குந்தொழுகு கேணியை

      மொய்த்து கெங்கிருமி தத்து கும்பியை

            முடங்க லார்கிடை சரக்கினை

      மாக விந்த்ரதனு மின்னை யொத்திலக

            வேத மோதிய குலாலனார்

      வனைய வெய்யதடி கார னானயமன்

            வந்த டிக்குமொரு மட்கலத்

      தேக மானபொயை மெய்யெ னக்கருதி

            யைய வையமிசை வாடவோ

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமல

            சிற்க கோதய விலாசமே!                                1

GODHEAD AS CHITHANANDA SIVA OF ALL-GRACIOUS LILA*

122.     O Chithananda Siva of all-gracious lila! O The Pure unknowable Parabrahmam! Ought I thus to decline here by my blind reliance on this material self?

            On this self, a bellows filled with boiled rice, which is fit to be sought by the crows, dogs, foxes, eagles and devils;

            On this play-house of the God of love built upon two legs with nine gateways;

            On this chest being, as it were, the safe custody of the indenture binding us to the dictates of passions lust, desire &c; On this reservoir incessantly percolating with the three malas;† On this cess-pool of vices and miseries breeding poisonous worms which creep by jerks and starts;

            On this rotten stale goods lying unsold for long;

            And on this frail fabric though bright and shining like the bow of Indra or the lightning, yet liable to be eventually destroyed like the mud-vessels by the ruffian Yama.

[* Lila = playful dance (not purposeless but full of Divine grace and Benevolence.)

† The 3 malas are Anava mala, Karma mala and Maya mala. c.f., verses 8 and 101 with notes.]

      குறிக ளோடுகுண மேது மின்றியன    

            லொழுக நின்றிடு மிரும்பனல்

      கூட லின்றியது வாயி ருந்தபடி

            கொடிய வாணவ வறைக்குளே

      யறிவ தேதுமற வறிவி லாமைமய

            மாயி ருக்குமெனை யருளினால்

      அளவி லாததனு கரண மாதியை

            யளித்த போதுனை யறிந்துநான்

      பிறிவி லாதவண நின்றி டாதபடி

            பல நிறங்கவரு முபலமாய்ப்

      பெரிய மாயையி லழுந்தி நின்னது

            பிரசாத நல்லருண் மறந்திடும்

      சிறிய னேனுமனை வந்த ணைந்துசுக

            மாயி ருப்பதினி யென்று காண்

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமல

            சிற்ற கோதய விலாசமே.                               2

123.     O Chithananda Siva of all gracious lila! O The pure unknowable Parabrahmam!

            Just as the fine branded iron becomes one with fire in form as well as in nature and yet does not become fire, so I was none with anava entirely ignorant of my real sentient nature. But blessed by thee with thanu karana* &c., and freed thereby from utter ignorance, I was able to perceive Thy Benevolence through the mirror of Maya. Nevertheless, without impressing myself in that divine knowledge of bliss, I was led away† by that Magic Maya from thy Advaita relation.

            O for the day of my blissful Sayujya Union with Thee!

[* c.f., Verses 95, 97, 99, 101 with notes. Of course, as already stated, it cannot be asked if our Lord could not have selected an innocent instrument other than maya (thanu, Karana, bhuvana, bhoga) for to help us (souls) in our spiritual evolution. We see that we cannot question, without fallacious absurdity, why men animals, birds and aquatic creatures should get on only in their respective elemental combinations, not otherwise. If ‘simple nature’ were the answer how to account for the order and proportion of such combinations.

† c.f., 8^th verse.]

      ஐந்து பூதமொரு கான னீரென

            வடங்க வந்தபெரு வானமே

      ஆதி யந்தநடு வேது மின்றியரு

            ளாய்நி றைந்திலகு சோதியே

      தொந்த ரூபமுட னரூப மாதிகுறி

            குணமி றந்துவளர் வஸ்துவே

      துரிய மேதுரிய வுயிரி னுக்குணர்வு

            தோன்ற நின்றருள்சு பாவமே

      எந்த நாளுநடு வாகி நின்றொளிரு

            மாதியே கருணை நீதியே

      எந்தை யேயென விடைந்தி டைந்துருகு

            மெளிய னேன்ன்கவலை தீரவும்

      சிந்தை யானதை யறிந்து நீயுனருள்

            செய்ய நானுமினி யுய்வனோ

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமல

            சிற்சு கோதய விலாசமே.                                3

124.     O Chithananda Siva of all-gracious lila! O The Pure unknowable Parabrahmam!

            O The Great Akas, ‡ the abode of five simple elements wherein they lose themselves like the watery mirage in the air!

            O The Resplendent Light of Grace, the Increate beyond threefold time, that hast neither the beginning nor the middle nor the end!

            O The Absolute Being that hast not any particular form or attribute! Nor art Thou a formless nothing.

            O Turiya-Murti,* O The True Sentient Nature that standest perceived only by those who fix themselves in the turiya† state of Thy thought!

            O the Ancient Lord of all-graciousness, all-mercifulness and all-justness!

            O father Transcendent! In these terms, Thou knowest, I ever praise Thee and my mind melts at thee. Can I at all hope to be cherished by Thy Benevolence freed from my mental tumult?

[‡ c.f., “From that (Brahm) in truth, - this soul, - bright space (ether) hath into being come, ‘from bright space, the air; from air, the fire; from fire, the water, from water, the earth; from earth, - the plants; food from the plants; from food (comes) man.” – Tait. Upa. Part ii.

* Turiya Murti = Fourth Murti (Being), that is, The Supreme Being, the Lord over and beyond the Trinity (Brahma, Vishnu and Rudra). Siva derived from a root word meaning, ‘Itcha’ (desire to do benevolence by Panchakritya) is the appropriate name to that Lord.

† Here the turiya state means the avastha (fourth) beyond sushupthi.]

      ஐவ ரென்றபுல வேடர் கொட்டம

            தடங்க மர்க்கடவன் முட்டியாய்

      அடலி நின்றுமலை யருகி னின்றுசரு

            காதி தின்றுபனி வெயிலினால்

      மெய்வ ருந்துதவ மில்லை நற்சரியை

            கிரியை யோகமெனும் மூன்றதாய்

      மேவு கின்ற சவபாந நன்னெறி

            விரும்ப வில்லை யுலகத்திலே

      பொய்மு டங்குதொழில் யாத தற்குநல

            சாரதித்தொழி னடத்திடும்

      புத்தி யூகமறி வற்ற மூகமிவை

            பொரு ளெனக்கருது மருளன்யான்

      தெய்வ நல்லருள் படைத்த வன்பரொடு

            சேர வுங்கருணை கூர்வையோ

      தெரிவதற் கரிய மேயமல

            சிற்சு கோதய விலாசமே.                                4

125.     O Chithananda Siva of all-gracious lila! O the Pure unknowable Parabrahman! I have not yet contracted the austere habit of firmness of mind as good as a monkey’s grasp to rest myself in the forest or by the sides of the mountains and suffer the hardship of living on dry leaves &c. and undergoing severe heat and cold; and so to put down the sullen obstinacy of my five senses and elude their fierce pursuit. Nor have I impressed myself with the absolute necessity of the gradational steps of Siva-Sariya, Siva-Kiriya and Siva-Yoga.* I find in me a bewildered intellect to think that the right understanding and moral reasoning, the surest guide in the right conduct of this life, as well as the blind silence† are meant to be administered in furtherance of dishonest purposes. O The All gracious, do Thou grant me the favor that I might seek the company of Thy beloved devotees. ‡

[* The saint establishes that siva-sariya siva-kiriya and siva-yoga are absolutely necessary for a man seeking emancipation until and up to the discarding of this body or the cessation of evolution. நன்னெறி is the word used in this text. It means ‘the good path’ – the contemplation of the Parabrahmam as the ‘Supreme Siva (Sivoham) being the highest stage.

† The reference is to the school of idealist who take the spiritual Summum Bonum to be the mere ‘sitting dumb’ without the Gneyam (the Goal), of course regardless of the mundane concerns and of self (soul). It may be also said that hypocritic devotees are alluded to.

‡ c.f., 12^th Sutra of Sivagnana Botham.]

      ஏக மானவுரு வான நீயருளி

            னால னேகவுரு வாதியே

      எந்த நாளகில கோடி சிர்ஷ்டிசெய

            விசையு நாள்வரைய நாண்முத

      லாக நாளது வரைக்கு முன்னடிமை

            கூடவேசனன மானதோ

      அநந்த முண்டுநல சனன மீதிதனு

            னறிய வேண்டுவன வறியலாம்

      மோகமாதிதரு பாசமானதை

            யறிந்து விட்டுனையு மெனையுமே

      முழுது ணர்ந்துபர மான வின்பவெள

            மூழ்க வேண்டுமிது வின்றியே

      தேக மேகழுவி நானு மோ நழுவின்

            பினை யும்யும்வகை யுள்ளதோ

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமல

            சிற்சு கோதய விலாசமே.                                5

126.     O Chithananda Siva of all gracious lila! O The Pure unknowable Parabrahmam!

            From that day of Thy creation of these myriads of Andas or worlds – that is, the day on which Thou, the Universal Life-Principle* of a unique Kind of Light, didst, by Thy Grace, will to evolve and manifest the names and forms of this universe from its primordial invisible state in Thee – from that day to this, as Thy dependent slave I have undergone countless deaths and births. The present human birth† must be, of course, the best of them; for, it will help me over to get at the very aims‡ of this life; so that, before my death, I should fulfil its mundane terms by suffering and quitting the wicked gunas moga &c, and, ‘after a complete discrimination of myself from Thee, become absorbed in the Supreme Bliss of advaita union with Thee. If, on the other hand, I should lose this corporeal state sooner than that, O my Lord, I have no other alternative for my salvation. $

[* The Parama-Siva may be called a common world – soul wherein man and nature meet and mingle. C. F. Byron “Pantheism in its purer form is practically identical with animism. It is also in accord with the Platonic and Pythagorean belief that all the movement and forces of the world are the result of a World-Soul or ANIMA-MUNDI – He is the Essential Deity – THE SOUL OF ALL THAT IS. C. F. the Tamil Upanishad “எவையு முதல்வனுக்குடம்பு.” (all that is is the body of the Lord) contained in the famous verse of the Holy Work ‘Siva-darma-Vicharam’.

                ‘தேகமேபிரமம் இந்தியம்பிரமம் திகழ்கரணங்களேபிரமம்

      மோகமார்சிவன் பிரமமென்றெவையு முதல்வனுக்குடம்பெனுமுறையா

      லாகமவேதமடங்கனுங் கூறும் ஆங்கதனுண்மை தேர்ந்தறியார்

      கூகைபோற்கத்தி சிவனைப்பரமாய்க்கொண்டகங்கொண்டயர்வாரே.’

            [Both Veda and Agama do say that, because all that is may be said to be the body of the Supreme Lord (Brahm), the senses are the Brahm, the Karanas (internal senses) are the Brahm, and the soul understand this truth will cry out like an owl that jiva (soul or pasu or atma) is the Supreme Siva or Brahm (who is the indwelling Spirit of the universes) and thus meet with a failure].

† C. F. “Man is the evolution of the Mollusca.” – Darwin.

‡ C. F. 41^st verse.

$ Vide notes to 48^th verse.

C. F. Notes to verses 60, 87, 88, 100, 106 & 108.

This mayaic body is the vessel, as it were, given us by the Providence of God, willed out of the matter, maya. Without the vessel we cannot cross the ocean of life. Therefore it is our duty to preserve this vessel (body) in tact until we cross the said ocean life and reach the moksha of eternal Peace and Bliss]

      நியம லக்‌ஷணமு மியமு லக்‌ஷணமு

            மாச நாதிவித பேதமும்

      நெடிது ணர்ந்திதய பத்ம பீடமிசை

            நன்றி லங்குமஜ பாநலத்

      தியல றிந்துவளர் மூல குண்டலியை

            யினிதி ரைஞ்சியவ ளருளினால்

      எல்லை யற்றுவளர் சோதி மூலவன

            லெங்கண் மோனமநு முறையிலே

      வயமி குந்துவரு மமிர்த மண்டல

            மதிக்கு ளேமதியை வைத்துநான்

      வாய்ம டுத்தமிர்த வாரி யைப்பருகி

            மன்னு மாரமிர்த வடிவமாய்ச்

      செயமி குந்துவரு சித்த யோகநிலை

            பெற்று ஞானநெறி யடைவனோ

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமன

            சிற்சு கோதய விலாசமே.                                6

127.     O Chithananda Siva of all-gracious lila! The Pure unknowable Parabrahmam!

            Can I ever attain the highest state of Thy Gnana through the successful Yoga practice of the Divine Siddhas? † They would become sunk in the vast sweetness of the ambrosia in their Soma’s orb, which is caused by the heat of devout meditation at their hearts brought to bear upon the boundless blaze of the innermost fire† produced by the all graciousness of the Kundalin, § in the doing of the Siva Raga Yoga || of Yama, Niyama, A’sana, cf.¶

[† Siddhas are the typical ascetics described in the preceding ten verses 57 to 66.

‡ Vide note to ‘samana’ under 36^th verse.

§ Kundalin. The allusion is to the Siva –Sakti acting upon the Sudda maya (the last essence of matter).

|| Siva Raja Yoga of eight parts is alluded to as the sole mode of practicing Yoga in the best successful manner. The saint as a successful Yogin often exults himself in describing the details of this Yoga – practice which is of course only completely enjoyable, Vide notes to 61^st verse.

¶ A’sana or a’thana means ‘seat or posture.’ There are nine kinds of seats prescribed and the most convenient one for a practiser in Yoga (not without a guru) may be chosen out of them. They are (1) சுவத்திகம் (suvathikam) is to pass the soles of feet betwixt the thigh and the knee and sit erect. (2) கோமுகம் (Komugam) is to place the legs crossways under the thighs and to sit so, holding the thick toes with the hands; (3) பதுமம் (Padmam) is to place the soles of feet crossways over both the thighs (4) வீரம் (Veeram) is to pass the left leg on the right thigh and sit erect (5) கேசரி (Kesari) is to place the legs below the membrum virile in contact with the vital artery lying between the anus and the pudenda and to sit seeing towards the nose after placing the elbows on the knees and letting the fingers straight up. (6) பத்திரம் (Pathiram) is to sit as in seat No. 5 except that both the legs should be held with the hands. (7) முத்தம் (Muttam) is to press the said vital artery with the left foot and cause the right foot to press against the left placed as above and so to remain motionless. (8) மயூரம் (Mayooram) is to press the two elbows against the navel and so to rest the body on the hands placed on the ground with the legs stretched straight behind and the head erect and (9) சுகம் (Sukam) is the seat suiting the convenience and advantage of the practiser. The practiser will do well, if fit, to learn the suitable seat or posture from his preceptor or initiator (Guru). Still the above are explained to serve as an incentive though not a complete guide to Gnana Sadana.] 

      எறிதிரைக்கட னிகர்த்த செல்வமிக

            வல்ல லென்றொருவர் பின்செலா

      தில்லை யென்னுமுரை பேசிடாதுலகி

            வெவரு மாமென மதிக்கவே

      நெறியின் வைகிவளர் செல்வ மும்முதவி

            நோய்க ளற்றசுக வாழ்க்கையாய்

      நியம மாதிநிலை நின்று ஞானநெறி

            நிஷ்டை கூடவுமெக் நாளுமே

      அறிவி னின்றுகுரு வாயு ணர்த்தியது

            மன்றி மோனகுரு வாகியே

      அகில மிதுவர வந்த சீர்ருனை

            யைய வையவினி யென்சொல்கேன்

      சிறிய னேழைநம தடிமை யென்றுனது

            திருவு ளத்தினி லிருந்ததோ

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமல

            சிற்சு கோதய விலாசமே.                                7

128.     O Chithananda Siva of all-gracious lila! O The Pure unknowable Parabrahmam! Oh! Lord! Oh! Lord! How can I describe Thy great Benevolence! Thou made me, dwelling in my heart always, understand that I might well realize the intent and purpose of this life. That I might, without simply imitating others, judge of the evils of wealth’s plenitude which is like the rolling waves of the sea; that I might command respect and regard in this world by never denying alms to the poor and by going in the true path of virtue. That I might keep up bodily health, mental vigor and moral purity and by the abstract devotion in yoga of niyama &c, and pass myself through Thy Gnana marga and reach the Highest End, Thy Sayujya. And what is more, thou camest down on earth as Mauna Guru to show me such grace.

            O I see indeed that my miserable state of ignorance had also found a place in Thy Divine Will and Pleasure.*

[* c.f. Verses 95, 97 & 101 with notes. The holy saint impresses upon the mind of his reader impliedly the Providential scheme of the Supreme Will of God, which scheme was adopted to spiritually refine the souls; viz., first, this sadhana world for them to live in; next, this embodiment suitable to such worldly life; and thirdly the gift such as wealth, fortune &c., to keep up this life and the sound state of this embodiment (body). It is an undisputed fact that the said world, life and embodiment necessary for soul’s refinement are in their character productive of evils also which the souls can guard themselves against by Siva Gnana and that but for their embodied existence the souls cannot have got knowledge of God (Siva-Gnana). Now it may be asked why should the Perfect God devise such a bad scheme with illusory materials (maya or matter)?  This question vanishes itself if it should be thought over and seen that the all-gracious God pitying the abject state of the souls as a fact wanted out of pure and simple. Benevolence to make the best of the available materials (co-existent maya) and did effect there out the said scheme solely for the benefit of the co-existent dependent souls laboring (in a Kevala state) under bonds of ignorance (coexistent with them). So to question the God’s benevolence is to do greatest injustice and wish for complete ruin to ourselves. And such a question can never suggest itself to an unprejudiced from mind of a divine nature. This verse (128) further shows that Siva-Raja-Yoga is merely a next step to Siva-Gnana.]

      எவ்வுயிர்த்திரளு முலகி லென்னுயிர்

            ரெனக்கு ழைந்துருகி நன்மையாய்

      இதமு ரைப்பவென தென்ற யாவையு

            மெடுத்தெ றிந்துமத யானைபோல்

      கவ்வை யற்றநடைபயில வன்பரடி

            கண்ட தேயருளின் வடிவமாக்

      கண்ட யாவையு மாண்ட மென்னவிரு

            கைகுவித்துமலர் தூவியே

      பவ்வ வெண்டிரை கொடுத்த தண்டரளம்

            விழியு திர்ப்பமொழி குழறியே

      பாடி யாடியு ளுடைந்து டைந்தெழுது

            பாவை யொத்ததைசத வின்றியே

      திவ்ய வன்புருவ மாகி யன்பரொடு

            மின்ப வீட்டினி லிருப்பனோ

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமல

            சிற்சு கோதய விலாசமே.                                8

129.     O Chithananda Siva of all-gracious lila! O The Pure unknowable Parabrahmam! O for that time, in which I shall be transformed into Thy Love, the Divine Love, and remain with Thy beloved devotees in the blessed moksha And I can hope to befit myself to the said advaita state of Thy Love of Bliss only should I possess myself with these acquirements:-

            (1)        I must melt myself into tenderness of love to all Thy creatures below.

            (2)        I must always speak what is really good and sweet.

            (3)        I must scorn with extreme contempt, the sinful affections of ‘me’ and ‘mine.’

            (4)        I must, with the good courage* of an elephant, conduct myself in the moral course of life.

            (5)        I must, at the mere sight of Thy devotee’s feet, fancy them Thy Gracious Love and feel Thee, The Undivided One, in all objects of the Universe.

            (6)        And I must, then, grow most emotional* in Thy worship lifting up my hands, joined, strewing flowers on the fancied object of my worship † and in my so doing, my tears must run down like pearl-like drops of water beaten up by the sea-waves, my tongue failing, myself set upon dancing and dancing and singing still Thy Glory; and, in an emaciated state, I must, now and them, stand motionless as a painted picture and transported with the above described Bliss of Thy Heavenly Love.‡

[* The good courage referred to is the moral boldness not to fear the tremendous attacks of evils or religious prejudice or bigotry or ignorance of wanton mischief or other obstacles of the pasa world.

† Fancied object of worship. To a Jivan Mukta, when truly sunk in Sivohambhavana practice of Sivagnana-Sariya, Sivagnana-kiriya, Sivagnana-yoga, and Sivagnana-Gnana, every thing will appear as Siva-Para-Brahm i.e., Supreme Love itself. Then he begins to worship anything and everything he sees, feels, steps on, lives on, sits on and thinks on, as Siva-Para-Brahm. It is at this state when attained that the devotee becomes transported with Divine Love and dances, sings, utters the Glory of the Supreme and raves and shrinks sometimes like a madman or children or demonizes. These emotional expressions of true devotional love to God are sometimes mistaken and trifled away by those who are ignorant of the characteristic marks of a true bhakti-gnani, Saint Tayumanavar announces the Glory of bhakti-gnanis in these words:

                “பாலரொடு பேயர் பித்தர் பான்மையென நிற்பதுவே

      சீலமிகு ஞானியர்தம் செய்கை பராபரமே.”

               

(Like children or demonizes or th’ mad,

                Seem, O Lord, the acts of Thy bhaktas glad.)

           

“ஆடுவதும் பாடுவதும் ஆனந்த மாகநின்னைத்

      தேடுவதும் நின்அடியார் செய்கை பராபரமே.”

               

(Acts to suit Thy divinest bhaktas’ll be

                To dance and sing with joy for knowing Thee.)

‡ This verse exhaustively prescribes the qualifications of a true Siva-Gnani, c.f. Saint Tirumular’s verse:-

                “அன்பும் சிவமுமிரண்டென் பரறிவிலார்

      அன்பே சிவமாவதாரு மறிந்திலார்

      அன்பே சிவமாவதாரு மறிந்தபின்

      அன்பே சிவமாக அமர்ந்திருந்தாரே.”

(The unwise think that Love and Sivam are different. They do not know that Love is Sivam. On learning that Love is Sivam they would rest themselves in that state of becoming Sivam.)]

      மத்தர் பேயரொடு பாலர் தன்மையது

             மருவி யேதுரிய வடிவமாய்

      மன்னு தேசமொடு கால மாதியை

            மறந்து நின்னடிய ரடியிலே

      பத்தி யாய்நெடிது நம்பு மென்னையொரு

            மைய றந்தகில மாயையைப்

      பாரு பாரென நடத்த வந்த்தென

            பார தத்தினும் துள்ளதோ

      சுத்த நித்தவியல் பாகு மோவுனது

            விசுவ மாயைநடு வாகவே

      சொல்ல வேணும்வகை நல்ல காகிகதை

            சொல்லு மாயையினு மில்லையென்

      சித்த மிப்படி மயங்கு மோவருளை

            நம்பி னோர்கள்பெறு பேறிதோ

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமன

            சிற்சு கோதய விலாசமே.                                9

     

130.     O Chithananda Siva of all-gracious lila! O The Pure Unknowable Parabrahmam! The aim of my embodied existence is, I see, that I should, by means of satvic predominance, place myself in the turiya state of Thy Thought of perfect innocence* like that of a mad man or a demoniac or a child and become absorbed and self-devoted to the school of Thy devotees, quite regardless of the circumstances of this mundane life; but, how was I destined to struggle and get through this illusory maya world? Its natural history is greater than the Mahabharata or the allegorical story of the brahmin named Kati. †

            Will Thou tell me ho I did deserve this conditionality in spite of Thy Resplendent Eternal Existence as the Inner-Soul to the universe?

            Is my mind to be doomed to such allurement still? Oh! Lord, is this the reward due to one who is possessed with absolute reliance on Thy Grace? ‡

[* Vide 129^th verse with notes.

† This is 23^rd story in the Gnana Vasishta.

‡ The saint in verse 130 and similar verses simply expressed his anxieties to the Supreme at the same time alive to the stupendous evils of maya and the effects of his own karma.]

பன்முக கச்சமய நெறிய டைத்தவரு

            மியாங்க னேகடவு ளென்றிடும்

      பாத கத்தவரும் வாத தர்க்கமிடு

            படிற ருந்தலை வணங்கிடத்

      தன்மு கத்திலுயிர் வரவ ழைக்குமெம

            தரும னும்பகடு மேய்க்கியாய்த்

      தனியி ருப்பவட நீழ லூடுவளர்

            சனக னாதிமுனி வோர்கடம்

      சொன்ம யக்கமது தீர வங்கைகொடு

            மோன ஞானம துணர்த்தியே

      சுத்த நித்தவரு ளியல்ப தாகவுள

            சோம சேகர கிர்பாளுவாய்த்

      தென் முகத்தின்முக மாயி ருந்தகொலு

            வெம்மு கத்தினும்வ ணங்குவேன்

      தெரிவ தற்கரிய பிரம மேயமல

            சிற்சு கோதய விலாசமே.                                10

131.     O Chithananda Siva of all-gracious lila! O The Pure Unknowable Parabrahmam! Glory be to Thy pure everlasting grace, O The wearer of the cool moon on Thy Braid! I do always adore Thy manifestation as Holy Dakshina-Murty under the sacred banyan tree in the North in order to symbolize by Thy Chinmudra the blessed Mauna-Gnana to the Great sages Sanaka &c., which unveiled at once the real meaning of the sacred word.* Ah! admirable were its results! The god of death, Yama, withdraw from his cruel work and confined himself to his buffalo. All alien religionists humbled themselves down shame-faced; say, the unholy Ahambrahmavadins† calling themselves the ninmala God; or those quibbling bigots who indulge themselves in vain controversies with jugglery of technical words.

[* It can be understood only by the initiated.

† It is by bhavana (Conception) that bhavanam is attained by the help of the Divine Arul. Therefore try and try over and over again to see the Lord of Love in all and all will become to you the Lord, the Brahm. See the wasp called ‘Vetuvan’ P c.f. Notes to verse 95.]

R. SHANMUGA MUDALIAR