A HYMN FROM DEVARAM.

    The beautiful hymn quoted below, to which I have added a translation in English verse, is from the Devaram (Garland of Praises for God) of Saint Thirunavukkarasu.* [* This is the honorific title, said to have been given to the saint, on account of the exceeding beauty of his verse, and means literally "Lord of speech."] In this hymn, the saint records some facts of his own spiritual experience and exhorts all men to lead lives of piety and godliness in the world. No one can feel, more than I do, the feebleness and inadequacy of the translation; and I fear I have but vainly tried to reproduce in English the music of the original. Still, the translation is given, as a mere attempt, and not as a finished product worthy of the critical scrutiny.

திருச்சிற்றம்பலம்.

 

        மாசில் வீணையும் மாலை மதியமும்

        வீசு தென்றலும் வீங்கிள வேனிலும்

        மூசு வண்டறை பொய்கையும் போன்றதே

        யீச னெந்தை இணையடி நீழலே.                (1)

 

        The faultless harp,† the evening moon‡

        The fanning breeze the South bestows,§

        The early summer's swelling time, ||

        The pond where bees do humming swarm,¶

• As soothing is the shelter sweet
  

Of God my father's holy feet.                    (1)

 

[† The word in the original is Vinai ( ), an Indian musical instrument for which there is no English name, so far as I know,

‡ The moon that appears in the evening is a full or nearly full moon,

§ The Zephyr of South Indian Poetry.

|| i.e., the season of Spring, when Nature bursts forth in her splendor.

¶ Expanded, the meaning is: -

    "The flow'ry pond where swarm the bees

    With humming tune on honey's quest."]

 

நமச் சிவாயவே ஞானமுங் கல்வியும்

நமச் சிவாயவே நானறி விச்சையும்

நமச் சிவாயவே நாநவின் றேத்துமே

நமச் சிவாயவே நன்னெறி காட்டுமே.            (2)

 

Lord Siva's praise** - my wisdom, lore

Lord Siva's praise – the art I know;

Lord Siva's praise – my tongue proclaims;

Lord Siva's praise – the right way shows.            (2)

 

[** The word in the original is "நமச்சிவாய." – the holy word of prayer to Siva.]

 

ஆளாகா ராளானாரை யடைந் துய்யார்

மீளா வாட்செய்து மெயம்மையு ணிற்கிலார்

தோளாத சுரையோ தொழும்பர் செவி

வாளா மாய்ந்து மண்னாகிக் கழிவரே.            (3)

 

These men of world won't serve thee, Lord;

From those that serve, won't learn and live;

Engrossed in works that chain them down,

On truth's firm ground they will not stand;

Think they the men of God to deaf?*

They vainly live, and vainly die,

To dust dissolve, and pass away.                (3)

 

[* The meaning is that the Lord's servants are not deaf, that they will listen and help ungrudgingly if only men appealed to them.]

 

நடலை வாழ்வு கொண்டென செய்திர் நாணிலீர்

சுடலை சேர்வது சொற்பிரமாணமே

கடலி னஞ்சமு துண்டவர் கைவிட்டால்

உடலி னார்கிடந் தூர்முனி பண்டமே.            (4)

 

Unblushing men, what have you done?

You lead a life but wretched, base.

Mere tale† is to grave you go?

If He that saves forsakes you all,

You earthlings grow the country's scorn.            (4)

 

[† i.e., it is a fact.]

 

பூக்கைக் கொண்டரன் பொன்னடி போற்றிலார்

நாக்கைக் கொண்டர னாம நவிற்றிலார்

ஆக்கைக் கேயிரை தேடி யலமந்து

காக்கைக் கேயிரை யாகிக் கழிவரே.            (5)

 

With blooms in hand, they worship not

The holy feet of Hara Lord;

With willing tongue praise not His name

Confounded, wearied,‡ seeking stuff

To feed the flesh, they perish, fall,

Their body feeds the calm'rous crows.            (5)

 

[‡ cf. Wordsworth: -

    "The world is too much with us; late and soon,

    Getting and spending, we lay waste our powers."]

 

குறிகளு மடை யாளமுங் கோயிலும்

நெறிகளு மவர் நின்றதோர் நேர்மையும்

அறிய வாயிர மாரண மோதிலும்

பொறியி லீர்மன மென்கொல் புகாததே.            (6)

 

Though signs and symbols, temples fair,

And creeds and thousand scriptures speak

To teach His ways that you may learn,

O stupid men, why, why is it

Your minds to Him do scarce incline?            (6)

 

வாழ்த்த வாயும் நினைக்க மடநெஞ்சும்

தாழ்த்தச் சென்னியுந் தந்த தலைவனைச்

சூழத்த மாமலர் துவித் துதியாதே

வீழ்த்தவா வினையே னெடுங்காலமே.            (7)

 

The Lord that gave us mouth to praise,

A head to bow, and mind to think,-

To Him not praying, at His feet

Not laying flowers, lovely, sweet,

Why wasted I long years of life?§                (7)

 

[§ cf. பிரபுலிங்கலீலை: -

    "பீடுறு மானிடப் பிறப்பு வாய்த்துநல்

    லேடவிழ் மலரினா விறையைட் பூசியார்

    பாடமை நாளெல்லாம் பாழக் கிரைப்பவர்."]

 

எழுது பாவைநல் லார்திறம் விட்டுநான்

தொழுது போற்றிநின் றேனையுஞ் சூழ்ந்துகொண்

டுழுத சால்வழி யேயுழு வான்பொருட்

டிழுதை நெஞ்சமி தென்படு கின்றதே            (8)

 

Plough runs in ease where plough has run,

As just I stand prepared to scape

The charm of women like picture fair,

My dullard mind, by habit bound,

To lure me tries to ways of old.                (8)

 

நெக்கு நெக்கு நினைபவர் செஞ்சுளே

புக்கு நிற்கும் பொன்னார்சடைப் புண்ணியன்

பொக்க மிக்கவர் பூவுநீ ருங்கண்டு

நக்கு நிற்பர் அவர்தம்மை நாணியே            (9)

 

The Lord abides in hearts of men

That think of Him and love and pine.

He smiles at water, flowers, shed

In worship by the false within;

Ashamed for them He smiling stands.        (9)

விறகிற் றீயினன் பாலிற் படுநெய்போல்

மறைய நின்றுளன் மாமணிச் சோதியான்

உறவு கோல்நட் டுணர்வு கயிற்றினால்

முறுக வாங்கிக் கடையமுன் நிற்குமே.            (10)

            

As fire in wood, as ghee in milk,

The Lum'nous one lies hid within.

First fix the churning-stick of Love,

Pass round the cord, Intelligence,

Then twirl,* - and God will bless thy sight.        (10)

 

[* Refers both to drilling out fire, and churning out butter. Note how light, fire and ghee are allied to use another.]

 

N. B.