ODE TO SAKTI,

UNIVERSAL
MOTHER.

    When the Absolute becomes manifest, it is as Force, Sakti, of which the universe is the product, being from cycle to cycle evolved by Force from cosmic substance (Akasa) and again involved. "All the choir of heaven and the furniture of the earth are the transitory forms of parcels of cosmic substance, wending along the road of evolution from nebulous potentiality, through endless growths of sun and satellite, through all varieties of matter, through infinite diversities of life and thought, possibly through modes of being of which we neither have any conception nor are competent to form any, back to the indefinite latency from which they arose."*

[* Huxley 'Evolution and Ethics.']

    Not brute and blind but fall of intelligence and grace is the Power which thus makes and unmakes, and which by the Sages of India is accordingly regarded as the Universal Mother, and being inseparably inherent in God, is also called the Consort of God.

    "Mother of millions of world-clusters, yet Virgin by the Vedas called."

    மலர்
விரையுங்
கதிரொளியு
முயிருடலுனணியின்

        வளர்தேசு
முரு
நிழலுமலிபொருளோடுரையும்

    நிலவுதல்போனிட்
களத்தைப்
பிரியாது
மருவி

        நிகழ்
சகளத்தப்
பதிக்கு
நிறைமனையாய்
மன்னி

    உலகுயிர்
மைந்தான்
பிறவிப்
பசிகெட
வெந்நாளு

        மோவாதாநந்த
வமுதூட்டீ
யவ்வீட்டிருத்தும்

    திலகநுதற்
சிவகாம
சுந்தரியார்
பாதச்

        செங்கமலர்
தலைமீதிற்றிகழுற
வைத்திடுவாம்.

 

    "My head I crown with lotus feet of Sivakama Sundari

    Who with the Absolute inseparably is blended

    As flower and scent, as sun and ray, as life and body,

    As gem and lustre, form and shadow, word and meaning,

    Who to the manifested Lord as Consort shines,

    Who ever cures the life-hunger† of her children, all living things,

    With ceaseless bliss ambrosial feeding

    And in Freedom's mansion establishing."‡

 

    [† Liability of the soul to reincarnation, until it becomes pure and fit and for union with God.

    ‡ Chidambaraswmi, 'Panchadhikaravilakkam.' (பஞ்சதிகாரவிளக்கம்).]

    

    What do we see or know save this Power? The opening rose bud, its form, scent color the lark "at break of day from sullen earth arising and singing hymns at Heaven's gate," the leaf rotting on the highway, Bill Sykes on his burglarious errand, the hardness of the coal-scuttle that makes his shins tingle, the loving soul that toils among the lepers and seeks a leper's grave, the seer proclaiming the truth "till the world is wrought to sympathy with hopes and fears it heeded not," – all, all is Force, the Divine Emanation.

    The various manifestations of Force are grouped by the Saiva Siddhanta School under five heads which are deemed the principal aspects of the Great Mother, Evolution (srishti), maintenance (sthiti), involution (samhara), obscuration (tirobhava), and grace (anugraha). The evolving Sakti (Brahma) evolves for each soul, according to its deserts a body (tanu), organs of knowledge (karana), pains and pleasures (bhoga), and spheres (bhuvana) to experience them in. The maintaining or preserving Sakti (Vishnu) maintains them for a time and enables the soul to experience them. The involving or destroying Sakti (Rudra) withdraws them and makes them disappear. The obscuring Sakti (Mahesa) entangles the soul in them so that, unable to distinguish the real from the unreal, it identifies itself with its fictitious envelopments, calling the body and organs of knowledge 'I' and the pains and pleasures and spheres 'mine.' The Gracious Sakti (Sadasivam) enlightens the soul, delivers it from its delusion and bondage, and establishes it in union with God, the ultimate goal.

    The earliest manifestations of Sakti are Vibration (Nada) and the Word. Among the later manifestations the most venerated in India is gentle, benign Uma, beloved of Siva (Siva-Kami), "mother that yields all the heart desireth." According to an ancient tradition she appeared in response to the prayers of a Himalayan king as an infant floating in a golden-lily lake and was thence taken and reared by the king until given in marriage to the Lord Siva who came to claim her.

    Hence the refrain of the Ode,

    "Lady Uma who levest mountain haunts and wast born.

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye."

    

    In this character of the Highest Maid, under the same of Malaivalar Katali (மலைவளர்காதலி) she is worshipped at Tevai* (near Ramnad in the Madras Presidency) where the Saint Tayumanavar sang this beautiful hymn which recalls the choral odes of Sophocles and, I think, excels them. The translation which I have added does scant justice to it.

    [* "The city of the Lady" from Tevi (Sansk, Devi)

மலைவளர்காதலி

    பதியுண்டு
நிதியுண்டு
புத்திரர்கண்
மித்திரர்கள்

        பக்கமுண்
டெக்காலமும்

    பவிகண்டு
தவிசுண்டு
திட்டாந்த
மாகயம

        படரெனுந்
திமிரமணுகாக்

    கதியுண்டு
ஞானமாங்
கதிருண்டு
சதிருண்டு

        காயசித்
திகளுமுண்டு

    கறையுண்ட
கண்டர்பா
லம்மைநின்
றானிற்

        கருத்தொன்று
முண்டாகுமேல்

    நதியுண்ட
கடலெனச்
சமயத்தை
யுண்டபர

        ஞானவா
னந்தவொளியே

    நாதாந்த
ரூபமே
வேதாந்த
மோனமே

        நானெனு
மகந்தை
தீர்த்தென்

    மதியுண்ட
மதியான
மதிவதன
வல்லியே

        மதுசூ
தனன்றங்கையே

    வரைராச
னுக்கிருகண்
மணியா
யுதித்தமலை

        வளர்காத
விப்பெணுமையே.

 

    Mansion and wealth, children and friends around,

    Splendour ever and throne, the certainty

    That Death's dark messengers draw not nigh,

    Wisdom's light, purity, wondrous powers, -

    All these are mine, so with Thy feet

    My thought be one, O Mother that hast

    Thy seat beside the dark-throated Lord†!

    Light and Bliss of Knowledge Supreme, that

    Swallowest religions as ocean rivers!

    O Stillness, the Vedas' goal,

    Thy form seen where vibration ends!

    O Wisdom, me of 'I' and thought ridding!

    Lady, beauteous as the moon, Madusudana's ‡ sister,

    Uma who lovest mountain haunts and wast born

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye!

 

    [† Siva, also called Nilkanta (dark throated), from his throat having been stained with a dread poison which he is said to have swallowed in order to save the celestials from imminent destruction by it.

    ‡ Vishnu.]

    

    தெட்டிலே
வலியமட
மாதர்வாய்
வெட்டிலே

        சிற்றிடையி
லோடையிலே

    சேலொத்த
விழியிலெ
பாலொத்த
மொழியிலே

        சிறுபிறை
நூதற்கிற்றிலே

    பொட்டிலே
யவாகட்டு
பட்டிலே
புனைகந்த

        பொடீயிலே
யடியிலேமேல்

    பூரித்த
முலையிலே
நிற்கின்ற
நிலையிலே

        புந்திதனை
நுழையவிட்டு

    நெட்டிலே
யலையாம
லறிவிலே
பொறையிலே

        நின்னடியர்
கூட்டத்திலே

    நிலைபெற்ற
வன்பிலே
மலைவற்ற
மெய்ஞ்ஞான

        ஞேபத்தி
லேயுனிருதாண்

    மட்டிலே
மனதுசெல
நினதருளு
மருள்வையோ

        வளமருவு
தேவையரசே

    வரைராச
னுக்கிருகண்
மரையா
யுதித்தமலை

        வளர்காத
லிப்பெணுமையே.

 

    Maiden's wiles, repartees, slender waist,

    Witching* eyes, gait, honeyed† speech,

    Eyebrows like the crescent moon,

    Beauty-spots, silk robes and scents, shapely feet,

    Full breasts erect, ravishing pose, -

    In these my curious mind not to enter

    And wander dazed, but in wisdom's search

    And self-restraint and Thy servants' company,

    Enduring love and knowledge pure and truth,

    Thy feet alone to seek, with Thou gracious

    Grant to me, Queen of fertile Tevai?

    Lady Uma who lovest mountain haunts and wast born

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye!

 

    [* Literally 'like the selfish.'

    † Literally 'milk-like.'

    ]

 

    பூதமுத
லாகவே
நாதபரி
யந்தமும்

        பொய்யென்
றெனைக்காட்டியெல்

    போதத்தி
னடுவாகி
யடியீறு
மில்லாத

        போநபூ
ரணவெளிக்குள்

    ஏதுமற
நில்லென்
றுபாயமா
வைத்துநினை

        வெல்லாஞ்செய்
வல்லசித்தரம்

    இன்பவுரு
வைத்தநத
வன்னையே
நின்னையே

        யெளியேன்
மறந்துய்வனோ

    வேதமுத
லானநல்
லாகமத்
தன்மையை

        விலக்குமுட்
கண்ணிலார்க்கும்

    மிக்கநின்
மகிமையைக்
கேளாத
செவிடர்க்கும்

        வீறுவா
தம்புரலும்வாய்

    வாதநோ
யாளர்க்கு
மெட்டாத
முக்கணுடை

        மாமருந்
துக்கமிர்தமே

    வனாராச
னுக்கிருகண்
மணியா
யுதித்தமலை

        வளர்காத
லிப்பெணுமையே.

 

    From the elements to Vibration Thou showedst

    To me as false; myself to me unveildest.

    In the core of my intelligence standing,

    "Stand still, free‡ in Spirit-space all-filling,

    [‡ i.e., free from thought and sleep: a state of 'pure consciousness.' See note to v, 24 of 'A Revel in Bliss.']

    Without beginning, without end," Thou, saidst,

    And skilfully establish'dst me, O Mother,

    Who vouchsafest pure knowledge and bliss,

    Yielding all the heart desireth,

    Forgetting Thee can I, poor wretch, live?

    Darling of the three-eyed Lord*, of all ills

    The panacea, beyond the reach of them

    That lack the inner eye which illumineth

    The Vedas and excellent Agamas,

    Beyond the deaf who hear not the praise of Thy might,

    Beyond the stricken with the plague of controversy,

    Lady Uma who lovest mountain-haunts and wast born

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye!

    

    [* Siva. The third eye is the eye of wisdom, located between the eyebrows and closed except in the Jnani. Its site is indicated by the spot of sandal or other paste which Hindus usually wear on their forehead to remind them of the latent power of vision which it should be their endeavour to awaken and master.]

 

    மிடியிட்ட
வாழ்க்கையா
லுப்பிட்ட
கலமெனவு

        மெய்யெலா
முள்ளு
டைந்து

    வீறிட்ட
செல்வர்தந்
தலைவாயில்
வாசமாய்

        வேதனைக
ளுர
வேதனும்

    துடியிட்ட
வெவ்வினையை
யேவினான்
பாவிநான்

        தொடரிட்ட
தொழில்க
ளெல்லாம்

    துண்மட்ட
சாண்கும்பி
யின்பொருட்டாயதுன்

        றொண்டர்பணி
செய்வ
தென்றோ

    அடியிட்ட
செந்தமிழி
னருமையிட்
டாரூரி

        லரிவையோர்
பரவை
வாயில்

    அம்மட்டு
மடியிட்டு
நடைநடந்
தருளடிக

        ளடியீது
முடியீ
தென

    வடியிட்ட
மறைபேசு
பச்சிளங்
கிள்ளையே    

        வளமருவு
தேவை
யரசே

    வரைராக
னுக்கிருகண்
மணியா
யுதித்தமலை         

        வளர்காத
லிப்பெணுமையே.

 

    Body all broken inwardly with lite of affliction,

    My days in pain to spend at the gates of the proud rich, -

    Brahma thus my cruel fate hath ordered. †

    All I do and toil, poor wretch,

    Is for a ragged span belly's sake.

    When, oh when, Thy servants shall I serve?

    Green, ‡ gentle parrot whom the Vedas pure

    Declare to be the base and crown

    Of the Lord who at A'rur gracious paced*

    The peerless woman Paravai's door,

    To pity melted by His servants's strains

    Of rare, pure Tamil Queen of fertile Tevai,

    Lady Uma who lovest mountain haunts and wast born

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye!

 

    [* Siva is said in the 'Periapurana' to have acted as an intermediary to effect a reconciliation between his devotee Sundaramurti and his wife Paravai. For the Lord is "the servant of His servants." Much more then should others serve His servants.

† Hardly to be taken literally, for the poet was an honoured prime minister blessed with nearly all the good things mentioned in the 1^st stanza. The allusion is to the troubles and distractions of political and court life, usually fatal to spiritual growth.

    ‡ Exoterically the Sakti is represented as of dark green colour.]

 

    பூரணி
புராதநி
சுமங்கலை
சுதந்தரி

        புராந்ததி
த்ரியம்பகி
யெழிற்

    புங்கவி
விளங்குசிவ
சங்கரி
சகஸ்ரதள

        புட்பமிசை
வீற்றிருக்கும்

    நாரணி
மனாதீத
நாயகி
குணாதீத

        நாதாந்த
சத்தி
யென்றுன்

    நாமமே
யுச்சரித்
திடுமடீயர்
நாமமே

        நானுச்
சரிக்க
வசமோ

    ஆரணி
ஆடைக்கடுவு
ளாராணி
யெனப்புகழ

        வகிலாண்ட
கோடி
யீன்ற

    அன்னையே
பின்னையுங்
கன்னியென
மறைபேசு

        மாநநத
ரூப
மயிலே

    வாரணியு
மிருகொங்கை
மாதர்மகீழ்
கங்கைபுகழ்

        வளமருவு
தேவை
யரசே

    வரைராச
ணுக்கிருகண்
மணியா
யுதித்தமலை

        வளந்காத
லிப்பெணுமையே.

 

    "All-filling, Ancient, Auspicious, Independent,

    Destroyer of the Triple city, † Three-eyed,

    Beauteous, Excellent, Blissful, Causing bliss,

    Narani on thousand-petaled lotus‡ throned,

    Sovereign Lady beyond the ken of thought,

    Cosmic Force transcending quality,

    Manifest there where Vibration ceaseth": -

    Of Thy servants who thus chant Thy names

    Am I worthy even to utter their names?

    As Mistress of the Vedas hailed by Him§

    Whose locks are wreathed with a'tti flower, -

    Mother of millions of world-clusters,

    Yet Virgin by the Vedas called!

    O Swan || whose form is bliss! Fertile Tevai's Queen,

    Praised of Ganga in whose waters maidens sport!

    Lady Uma who loves mountain haunts and wast born

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye!

    [† Three strongholds of Asuras (Titans), enemies of the celestials.

    ‡ Siva.

        § Literally 'pea-hen,'

        || According to the Raja Yogi there runs through the spinal cord a canal called the Sushumna, at the base of which is a plexus called the Muladhara (basic) and at the crown in the brain the plexus called the Sahasrarara (thousand-petaled lotus). In the basic plexus is stored the cosmic energy an infinitesimal fraction of which is distributed throughout the body by the sensory and motor nerves, and mainly by the two columns of nerves called Ida and Pingala on either side of the Sushumna canal. This canal, though existing in all animals, is closed except in the Yogi. He dispenses with sensory and motor nerves, opens the canal, sends through it all mental currents, makes the body a gigantic battery of will, and rouses the vast coiled up power (usually called the Kundalini) from the basic plexus to the 'thousand petaled lotus' in the brain. As the power travels up the canal, higher and more wonderful powers pf vision and knowledge are gained till the goal is reached of union with God.]

 

    பாகமோ பெறவுனைப் பாடவறி யேன்மல

        பரிபாகம் வரவு மனதிற்

    பண்புமோ சற்றுமிலை நியமமோ செய்திடப்

        பாவியேன் பாப ரூப

    தேகமோ திடமில்லை ஞானமோ சனவிலிஞ்

        சிந்தியேன் பேரின்பமோ

    சேரவென் றாற்கள்ள மனதுமோ மெத்தவுஞ்

        சிந்திக்கு தென்செய்குவேன்

    மோகமோ மதமோ குரோதமோ லோபமோ

        முற்றுமாற சரிய மோதான்

    முறியிட் டெனைக்கொள்ளு நிதியமோதேடவெனின்

        முகவரி வண்டுபோல

    மாகமோ டவும்வல்ல னெனையான வல்லையோ

        வளமருவு தேவை யரசே

    வரைராச ணுக்கிருகண் மணியா யுதித்தமலை

        வளர்காத லிப்பெணுமையே.

 

    To qualify for Thee I cannot sing Thy praise,

    To be ripe for Thy Grace, taint all washed away,

    My mind hath not one jot of goodness.

    To make it pure this wretch sinful body

    Has not the strength, I think not of wisdom

    Even in dream. To seek the Infinite Bliss

    My roguish mind ponder much and vacillates.

    Alas! What shall I do? Lust, pride, avarice,

    Hatred, envy, - of these I am the bond-slave,

    In search of wealth the whole world I dare traverse

    Like bee ever on the wind. Will Thou not me

    Thy vassal enrol, Queen of fertile Tevai?

    Lady Uma who lovest mountain haunts and wast born

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye!

 

    சரளேறு தூசுபோல் வினையேறு மெய்யெனுந்

        தொந்கினுட் சிக்கிநாளும்

    சுழலேறு காற்றினிடை யழலேறு பஞ்செனச்

        சூறையிட்டறிவையெல்லாம்

    நாளேற நாளேற வார்த்திக மெனுங்கூற்றி

        னட்பேற வுள்ளு டைந்து

    நயனங்களற்றதோ ரூரேறு போலவே

        நானிவந் தனிலலையவோ

    வேளேறு தந்தியைக் கனதந்தி யுடன்வென்று

        விரையேறு மாலைசூடி

    விண்ணேறு மேகங்கள் வெற்பேறி மறைவுற

        வெருட்டிய கருங்கூந்தலாய்

    வாலேறு கண்ணியே விடையேறு மெம்பிரான்

        மனதுக் கிசைந்த மயிலே

    வரைராச னுக்கிருகண் மணியா யுதித்தமலை

        வளர்காத லிப்பெணுமையே.

 

    With the accumulating dust of deeds

    In this body choking, - intelligence

    Daily ravaged like bale of cotton

    Whereon wind-fed fire hath seized, -

    Death-demon, old age, more and more

    Affectionate daily growing, - shall I

    Wander this earth a blind ownerless bull?

    Lady, whose dark locks wreathed with fragrant flower

    Excel the blackness of night, Cupid's charger,

    And drive rain-clouds to hide in shame

    Over the mountain-tops! Bright eyed Uma, -

    Near to the heart of Our Lord* that rideth the Ox, -

    Who lovest mountain haunts and wast born

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye!

 

    [* Siva who rideth the Ox (pasu, also = the soul) and is called Pasupati, Lord of Soul.]

 

    பூதமொடு பழகிவள ரிந்தரிய மாம்பேய்கள்

        புந்திமுத லானபேய்கள்

    போராடு கோபாதி ராக்‌ஷசப் பேய்களென்

        போதத்தை யூடழித்து

    வேதனை வளர்த்திடச் சதுர்வேத லஞ்சன்

        விதித்தானி வல்ல்லெல்லாம்

    விழும் படீக்குனது மெளனமந த்ராதிச்ய

        வித்தையை வியந்தருள்வையோ

    நாதவடீ வாகிய மஹாமந்த்ர ரூபியே

        நாதாந்த வெட்டவெளியே

    நற்சமய மானபயிர் தழையவரு மேகமே

        ஞானவர னந்தமயிலே

    வாதமிடு பரசமயம் யாவுக்கு முணர்வரிய

        மகிமைபெறு பெரியபொருளே

    வரைராச னுக்கிருகண் மணியா யதித்தமலை

        வளர்காத லிப்பெணுமையே.

 

    The devils, organs of sense and action,

    Comrades of the five elements,†

    The devils, mind-organs,

    The furious warring demons, anger and the rest,

    Have bred woe, my intelligence destroying

    Thus hath Brahma willed.

    To end all this woe, wilt Thou vouchsafe

    The knowledge of Thy Word of Silence,

    Thou whose form is Vibration and the great Word?

    O Pure space there where Vibration ceaseth!

    O Rain-cloud that maketh true religion thrive!

    Mighty Substance beyond the ken of all

    Brawling religions! Swan‡ of wisdom and bliss!

    Lady Uma who lovest mountain haunts and wast born

    Dear to the Mountain-king as the apple of his eye!

 

    [† The organs of sense and action (Jnanendriya and Karmaendriya) – not the visible organs but the brain-centres-spring, according to Hindu psychologists, from, and are maintained by, the subtle elements (Sukshma bhuta): hence called their comrades.

    ‡ Lit. 'Pea-hen.']

P. A.