THAYUMANAVAR’S POEMS.

ஆனந்த மானபரம்.

      கொல்லாமை யெத்த்னை குணக்கேட்டை நீக்குமக்

            குணமொன்று மொன்றிலேனபால்

      கோரமெத் தனைபக்‌ஷ பாதமெத் தனைவன்

            குணனெகளெத் தனைகொடுயபாழ்ங்

      கல்லாமை யெத்தனை யகத்தையெத் தனைமனக்

            கள்ளமெத் தனையுள்ளசற்

      காரியஞ் சொல்லிடினு மறியாமை யெத்தனை

            கதிக்கென் றமைத்தவருளில்

      செல்லாமை யெத்தனை விர்தாகோஷ்டி யென்னிலோ

            செல்வதெத் தனைமுயற்சி

      சிந்தையெத் தனைசலன மிந்த்ரஜா லம்போன்ற

            தேகத்தில் வாஞ்சைமுதலா

      அல்லாமை யெத்தனை யமைத்தனை யுளக்கடிமை

            யானே னிவைக்குமாளோ

      அண்டபகி ரண்டமு மடங்குவொரு நிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    1

GOD-HEAD AS THE SUPREME ONE OF BEATITUDE.

67.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universe!

            Truly divine it will be to acquire the habit of ‘non-killing,’ the first step in Siva-Raya-Yoga*: It avoids a multitude of evil tendencies. But alas! I am quite destitute thereof, and, coherently, I am made a miserable victim to many sinful qualities – namely – violence, partiality, austerity, incivility, haughtiness and circumvention; stupid disregard to beneficial advices, with an aversion to spiritual mindedness; and a disposition to join associates and take to vain pursuits of life with fond attachment to this juggle natured body.

            Can I, O Blissful Lord, who am Thy beloved servant, be made to serve these non-sattvic passions?

[* Vide not to ‘Ashta-anga Yoga’ another name for “Siva-Raja-Yoga” under verse 61.]

      தெருளாகி மருளாகி யுழலுமன மாய்மனஞ்

            சேர்ந்துவளர் சித்தாகியச்

      சித்தெலாஞ் சூழ்ந்தசிவ சித்தாய் விசித்ரமாய்த்

            திரமாகி நானாவிதப்

      பொருளாகி யப்பொருளை யறிபொறியு மாகியைம்

            புலனுமா யைம்பூதமாய்ப்

      புறமுமா யகமுமாய்த் தூரஞ் சமீபமாய்ப்

            போக்கொடு வரத்துமாகி

      இருளாகி யொளியாகி நன்மைதீ மையுமாகி

            யின்றாகி நாளையாகி

      என்றுமா யொன்றுமாய்ப் பலவுமா யாவுமா

            யிவையல்ல வாயநின்னை

      அருளாகி நின்றவர்க ளறிவதல் லாலொருவ

            ரறிவதற் கெளிதாகுமா

      அண்டபகி ரண்டமு மடங்கவொரு நிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    2

68.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universal! O! none but the true Siva-Gnani, the object of Thy Divine Grace, can comprehend and know Thee. For, as the Great Chaitanyam† which animates the whole cosmos, Thou canst be said to be anything and every thing in it. Thou art the restless mind of light and ignorance and Thou art the intelligence gleaming through that mind; Thou art the Siva-Chit‡ the basis of all intelligences; Thou art the wonderfil phenomena and yet the true Unchangeable Reality; Thou art all objects of nature and the five senses that understand that nature and also the objects of those five senses; Thou art the five elements; Thou art manifest and not-manifest, accessible and not-accessible; Thou art the increase and decrease in nature; Thou art the night as well as day and good as well as bad,* Thou art the one of the several and all and the Past, Present and Future.

            And yet Thou art not any of these.

[† Vide note to 25^th verse for ‘Maha Chaitanyam.’

‡ Siva-Chit. C.f. 1^st verse last but one para.

* God is good to the good and bad to the wicked. As the learned would compare, his badness is like the Surgeon’s painful operations.]

      மாறுபடு தர்க்கந் தொடுக்கவறி வார்சாண்

            வயிற்றின் பொருட்ட்தாக

      மண்டலமும் விண்டலமு மொன்றாகி மனதுழல்

            மாலாகி நிற்கவறிவார்

      வேறுபடு வேடங்கள் கொள்ளவறி வாரொன்றை

            மெணமெணென் றகம்வேறதாம்

      வித்தையறி வாரெமைப் போலவே சந்தைபோன்

            மெய்ந்நூல் விரிக்கவறிவார்

      சீறுபுலி போற்சீறி மூச்சைப் பிடித்துவிழி

            செக்கச் சிவக்கவறிவார்

      திரமென்று தந்தம் மதத்தையே தாமதச்

            செய்கைகொடு முளறவறிவார்

      ஆறுசம யங்கடொறும் வேறுவே றாகிவிளை

            யடுமுனை யாவரறிவார்

      அண்டபகி ரண்டமு மடங்கவொரு நிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    3

69.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universe! Thou art but One God manifesting Thyself differently to all the six local schools† of religion.

            No body is able to know this secret on account of the effects of his Anava.‡ For instance, some men simply indulge in controversies. Some are so much greedy and speculative as to move heaven and earth for the simple purpose of their daily bread; and some take to hypocrisies. Some will be outwardly muttering the sacred syllables of the mantra, § while their mind will really be occupied by this Prapancha.|| Some, like me, would profess to well propound the hidden secrets of the sastras just as all the commodities are exhibited in a busy market for sale. Some men get themselves provoked so much so that their eyes grow red and their breath becomes impeded. And lastly, some would claim undue preference to their own Doctrines and in so doing would simply blab through the Tamo-guna$ of prejudice and fanaticism.

[† Vide note to 39^th verse.

‡ Anava ignorance. Vide note to 8^th verse.

|| Vide note to 9^th verse about ‘Pranava.’

$ Guna=quality. Vide the 96 Tatwas under 48^th verse.]

      காயிலையுதிர்ந்தாகனி சருகுபுனன்மண்டிய

            கடும்பசி தனக்கடைத்துங்

      கார்வரையின் முழையிற் கருங்கல்போலசையாது

            கண்மூடிநெடிதிருந்துந்

      தீயினிடைவைகியுந் தோயுமதின்மூழ்கியுந்

            தேகங்களென்பெலும்பாய்த்

      தெரியநிறுஞ்சென்னி மயிர்கள்கூடாக்குருவி

            தெற்றவெயிலூடிருந்தும்

      வாயுவையடக்கியு மனதினையடக்கியு

            மெனனத்திலேயிருந்து

      மதிமண்டலத்திலே கனல்செல்லமு துண்டு

            வனமூடிருந்துமறிஞ்

      ராயுமறைமுடிவான வருணாடினாரடிமை

            யகிலத்தைநாடன்முறையோ

      வண்டபகிரண்டமு மடங்கவொருநிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    4

70.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universe!

            The Sadhya-sadhana* is really very difficult. The Sages in the forest, in order to obtain Sadhya-siddhi, † have suffered very much. They would appease their hunger and thirst with dry leaves and fruits and with water and sit, in an unshaken manner, towards Thy contemplation, for a length of time in dark mountain caves; they would take their bath in sacred waters and, allowing themselves to be scorched by five fires,‡ seat themselves in yoga for long duration, so that their ribs might become prominent and their hairs as much intertwined as to admit of birds making their nests therein. They would further manage to control their vital airs§ and their minds and sit in mona in the forest consuming the sweet nectar flowing from the Soma’s orb brought in contact with the blaze roused of the inner fire. All these hardships they had to undergo for to get Thy Blissful Grace which is the Final End aimed at by the Vedagamas.

            How can I, O Universal Protector, be allowed to perish in this worldly strife?

[* Sadhya-sadhana means the accomplishment of what ought to be done by us.

† Sadhya-siddhi means success of an undertaking.

‡ The five fires are the four kindled towards the quarters and the sun. They are called “Pancha-agni.”

§ Vide the 96 Tatvas under verse 48. Note. The Saint rightly refers to the difficult and unavoidable ‘Sadhana’ or practice into which all knowledge shall be put, to reap the fruit of our life. c.f. 4^th verse.]

சுத்தமுமசுத்தமுந் துக்கசுகபேதமுந்

            தொந்தமுடனிர்த்தொந்தமுந்

      தூலமொடுசூக்மமு மாசையுநிராசையுஞ்

            சொல்லுமொருசொல்லின் முடிவும்

      பெத்தமொடு முத்தியும் பாவமொடபாவமும்

            பேதமொடபேதநிலையும்

      பெருமையொடுசிறுமையும் மருமையுடனெனி

            மையும் பெண்ணினுடனாணுமற்று

      நித்தமுமனித்தமு மஞ்சனநிரஞ்சனமு

            நிட்களமுநிகழ்சகளமு

      நீதியுமநீதியு மாதியொடனாகியு

            நிர்விஷயவிஷயவடிவு

      மத்தனையுநீயலதெ லத்தனையுமில்லையெனின்

            யாங்களுனையன்றியுண்டோ

      வண்டபகிரண்டமு மடங்கவொடுநிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    5

71.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universe! Nothing whatever can be said to take place without Thee. Say, purity or impurity; pleasure or pain; attachment or non-attachment; passion or dispassion; the Mantra or Tantra; conditionality or non-conditionality; Entities or non-Entities; change or unchangeableness; highness or lowness; dearness or cheapness; male or female; the Eternal or the non-Eternal; spottedness or spotlessness; in or out of Kalais,* truth or untruth; having or having no beginning; the perceivable or unperceivable.

            In fact in all principles of nature, I see Thy High Concern. If it is so, how, can we (souls) get on without Thee?

[* Kalais are said to be 64 in which souls are induced to their duty.]

      காராருமாணவக் காட்டைக்களைந்தறக்

            கண்டகங்காரமென்னுங்

      கல்லைப்பிளந்துநெஞ் சகமானபூமிவெளி

            காணத்திருத்திமேன்மேற்

      பாராதியறியாத மோனமாம்வித்தைப்

            பதித்தன்புநீராகவே

      பாய்ச்சியதுபயிராகு மட்டுமாமாயைவன்

            பறவையாணுகாதவண்ண

      நேராகநின்றுவிளை போகம்புசித்துய்ந்த

            நின்னன்பர்கூட்டமெய்த

      நினைவின்படிக்குநீ முன்னின்றுகாண்பதே

            நின்னருட்பாரமென்று

      மாராருமறியாத சூதானவெளியில்வெளி

            யாகின்றதுரியமயமே

      யண்டகிரண்டமு மடங்கவொருநிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    6

72.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universe! O Turiyamurti!* Even the great can hardly realize Thee except in the sphere of Thy Gnana† which is by itself not knowable.

            I have, therefore, to conclude that I can, never, but through Thy Grace, expect myself to be absorbed in the Siva-anubhuti‡ of Thy devotees which is the blessed fruition of their spiritual husbandry. That is, they first prepare the soil of mind by weeding out therefrom the dark noxious growths of anava and lacerating the rocks of egotism;§ and, then, they sow therein the seed of consecrated mona and, protecting the same until maturity from the rapacious birds of Maya,|| punctually irrigate it with the water of their sincere devotion.

[* Turiya-murti. Lit. Fourth Being or Lord; Lord over the Trinity of Brahma, Vishnu and Rudra.

† Wisdom or knowledge of God.

‡ Siva-anubhuti lit. perception of Siva; blessed anubhava or experience of Siva or Parabrahmam of Love.

§ Vide the 96 Tatvas under 48^th verse.

|| Maya is maya mala or matter. Vide note to 7^th verse. c.f. “Sankara himself will neither say that it is real nor that it is unreal. All that he can say is that it is there, and that it must be removed by vidya, science, or by Vedanta, the philosophy of the Upanishads” Professor Max Muller. “The Vedanta does not say that he world is a mere illusion. On the other hand it says that it is real nay, that it is eternal. But its reality and eternality are only relative, for it exists and can exist (a Siddhanti would say it co-exist so to distinguish it from eternal unchangeable Paramatma) only in and through Brahman, the changeless substance.” – The Awakened India, September 1897.]

      வானாதிபூதமா யகிலாண்டகோடியாய்

            மலையாகிவளைகடலுமாய்

      மதியாகியிரவியாய் மற்றுளவெலாமாகி

            வான்கருணைவெள்ளமாகி

      நானாகிநின்றவனு நீயாகிநின்றிடவு

            நானென்பதற்றிடாதே

      நானானென்குளறி நானாவிகாரியாய்

            நானறிந்தறியாமையாய்ப்

      போனாலதிட்டவலி வெல்லவெளிதோபகற்

            பொழுதுபுகுமுன்கண்மூடிப்

      பொய்த்துயில்கொள்வான்றனை யெழுப்பவச

            மோலினிப் போதிப்பதெந்தநெறியை

      யானாலுமென்கொடுமை யனியாயமனியாய்

            மார்பாலெடுத்துமொழிவே

      யண்டபகிரண்டமு மடங்கவொருநிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    7

73.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universes!

            Thou being the motorial Life Principle of the whole nature, every thing is due to Thee or becomes Thyself, viz., the five elements ether* &c., the whole of andas, † this ocean-girt earth with huge mountains, the planets of Sun and Moon and the rest; and the Muktas overfilled with Thy Boundless Grace lose themselves and their self-consciousness in Thee.

            Though I am not unaware of this truth, yet I am sunk in ignorance to such an extent that to lift me up will seem as impracticable as to awaken one, who would wantonly pretend to sleep before sunset. It can, therefore, be asserted in my case that the fate of Karma‡ overrides my free-will. O God! Extremely abominable is my condition! Little there is in me to teach or preach to others.

[* “Ether is mentioned as the first and last essence of all existence.”  c.f. The Great Yagnavalkya saying to his wife – “In this immutable One, the dear gargi, is interwoven the Akasa, the last essence of all existence.” – c.f. also 49^th verse.

† Anda = universe.

‡ c.f. “Fate is, nothing but unspent Karmic result.” Vide note to 2^nd verse also.]

      பொய்யினேன்புலையினேன் கொலையினேனின்னருள்

            புலப்படவறிந்துநிலையாப்

      புன்மையேன்கல்லாத தன்மையேனன்மைபோற்

            பொருளலாப்பொருளைநாடும்

      வெய்யனேன்வெகுளியேன் வெறியனேன்சிறியனேன்

            வினையினேனென்றென்னைநீ

      விட்டுவிடநினைவையேற் றட்டழிவதல்லாது

            வேறுகதியேதுபுகலாய்

      துய்யனேமெய்யனே யுயிரினுக்குயிரான

            துணைவனேயிணையொன்றிலாத்

      துரியனேதுரியமுங் காணாவதீதனே

            சுருதிமுடிமீதிருந்த

      வையனேயப்பனே யெனுமறிஞாறிவைவிட்

            டகலாதகருணைவடிவே

      யண்டபகிரண்டமு மடங்கவொருநிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    8

74.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universes!

            I understand that I am not yet made fit to receive Thy Blessing by reason of the evil qualities found predominant in me – namely – the rajo nature of killing, flesh-eating, wickedness, anger, lowness and weak-mindedness preventing my being intent on Thy Arul, and the tamo nature of lying, vanity of wishes, madness, ignorance &c.

            Still, however, O Lord, do Thou not forsake me; for I have no other Guide but Thee. Thou dost really abound in mercifulness and as such dost ever dwell in the hearts of the sages who would praise Thee: -

                ‘O Matchless One, the Life of life,

            O Truth of Pureness, in and out

            O Turiya felt, there no strife;

            Our Lord, Our Goal, the Vedas shout.’

      எத்தனைவிதங்கடான் கற்கினுங்கேட்கினுமென்

            னிதயமுமொடுங்கவில்லை

      யானெனுமகந்தைதா னெள்ளளவுமாறவிலை

            யாதினும்மபிமானலென்

      சித்தமிசைகுடிகொண்ட தீகையோடிரக்கமென்

            சென்மத்துநானறிகிலேன்

      சீலமொடுதவவிரத மொருகனவிலாயினுந்

            தெரிசனங்கண்டுமறியேன்

      பொய்த்தமொழியல்லான் மருந்துக்கு மெய்ம்

            மொழி புகன்றிடேன்பிறர்கேட்கவே

      போதிப்பதல்லாது சும்மாயிருந்தருள்

            பொருந்திடாப்பேதைதானே

      யத்தனைகுணக்கேடர் சுண்டதாக்கேட்டதா

            வவனிமிசையுண்டோசொலா

      யண்டபகிரண்டமு மடங்கவொருநிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    9

75.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universes!

            I have to think that, to no purpose, I have cultivated my intellect and laden it with many kinds of knowledge acquired by reading and by hearing; because my heart is still impure and concerned. I have not freed myself from the affections of ‘me’ and ‘mine.’ I am devoid of the noble instincts of love, charity and sympathy and have never even thought of righteousness, virtue and penance. Nor would I recommend myself to strict observance of truth.

            And I simply sermonize to others without finding time to contemplate Thee to procure Thy Grace.

            O God! I am the greatest fool that the world has even seen or heard of.

      எக்காலமுந்தனக் கென்னவொருசெயவிலா

            வேழைநீயென்றிருந்திட்

      டெனதாவியுடவ்பொருளு மெளனியாய்வந்துகை

            யேற்ருநமதென்றவன்றே

      பொய்க்காலதேசமும் பொய்ப்பொருளில்லானாசையும்

            பொய்யுடலைமெய்யென்னலும்

      பொய்யுறவுபற்றலும் பொய்யாகுநானென்னல்

            பொய்யினும்பொய்யாகையான்

      மைக்காலிருட்டனைய விருளில்லையிருவினைகள்

            வந்தேறவழியுமில்லை

      மனமில்லையம்மனத் தினமில்லைவேறுமொரு

            வரவில்லைபோக்குமில்லை

      யக்காலமிக்கால மென்பதிலையெல்லா

            மதீதமயமானதன்றோ

      யண்டபகிரண்டமு மடங்குவொருநிறைவாகி

            யானந்த மானபரமே.                                    10

76.       O The Supreme One of Beatitude, the Grand Receptacle of both seen and unseen Universes! Thou art, indeed, the sole Beneficent Lord, whose deeds are marked by no personal motives of any kind whatsoever.

            I dare say that from that day forward on which Thou camest as Mauni and didst claim and take up my body, mind and soul, all my non-satvic acquirements are gone; and the whole Prapancha* are transitory and false to me time, place and wealth are false. My body is false. My kith and kin are false. Nay, the sense of ‘I’ itself is false.

            I would be no more in the dark of Anava ignorance and consequently be no more affixed to the wheel of rebirths; and I find my Manas and Andakaranas, † &c. to be totally extinct.

            In fact, I have attained my eternity free from conditions of time.

            c.f. உனக் கென்று செய்கையொன்றுஞ் செய்தாயல்லை

      யுயிர்தொகைக்கே நின்செயல்களுரிதத வாறே.

            (Thou hast done no actions for Thyself and all Thy actions have been beneficial to souls only).

[* Prapancha – Universe, Vide notes to 10^th verse.

† Andakaranas = internal senses. Vide 96 Tatvas under 48^th verse.]

R. SHANMUGA MUDALIAR.